(29) Księga Daniela 14, 13-22

Oszukańczy kult Bela

Gdy więc oni wyszli, przygotował król pożywienie dla Bela. A Daniel polecił sługom przynieść popiół i rozsypać po całej świątyni w obecności samego tylko króla. Wyszedłszy zamknęli drzwi i zapieczętowali królewskim sygnetem, i oddalili się. Kapłani zaś przyszli jak zwykle nocą wraz z żonami i swymi dziećmi, zjedli wszystko i wypili. Król wstał o świcie i Daniel wraz z nim. Król powiedział:

«Danielu, czy pieczęcie są nienaruszone?» On zaś odrzekł: «Są nienaruszone, królu!» Gdy tylko otworzono drzwi, spojrzał król na stół ofiarny i zawołał bardzo głośno: «Jesteś wielki, Belu, i nie ma w tobie najmniejszej zdrady». Daniel jednak uśmiechnął się i powstrzymał króla od wejścia do wnętrza, mówiąc: «Spójrz, tylko na posadzkę i zobacz, czyje to są ślady?» Król zaś powiedział: «Widzę ślady mężczyzn, kobiet i dzieci». Wtedy rozgniewany król kazał pochwycić kapłanów, żony ich i dzieci, i pokazali mu tajemne wejście, przez które wchodzili i spożywali to, co było na stole. Król więc kazał ich zabić, Bela zaś wydał Danielowi, który go zniszczył wraz z jego świątynią.

Księga Daniela 14, 13-22

www.ksiegadaniela.pl/14-1.html

Ikona | Kod 14-1 (29)

Księga Daniela

Rozdział 14 

Wersety 13-22

deska, Technika własna

47 x 71,72 cm  

sig. GST/Dn/14-1/2019

2019